Michael Moore slaat de plank mis.
De documentaire van Michael Moore “Planet of the Humans” doet veel stof opwaaien en terecht!
Helaas mist de kritiek in de film zijn doel, omdat hij zoveel feitelijke onjuistheden bevat.
Hij komt met een oplossing die nog onrealistischer is dan het commentaar op de hernieuwbare energie.
Ik heb me dan ook flink geërgerd tijdens het kijken.
Hij kraakt een aantal gevoelige punten: biomassa is niet duurzaam en wordt nu beheerd door “grote jongens” die niet het milieubelang maar vooral het belang van de eigen portemonnee voorop stellen. Daar heeft hij zeker een punt. De massale bijstook van hout (afval) in kolencentrales is een slechte zaak vooral als blijkt dat het niet om afval gaat. Overigens zijn er wel bio-massa-stromen die wel duurzaam zijn en dus ook goed te gebruiken zijn, daar gaat hij gemakshalve maar even aan voorbij. Ook plaatst hij het niet in de context van het klimaatprobleem. Toen het tot (vooral de wetenschappelijke) wereld doordrong hoe groot dit probleem was, stond zonne-energie en windenergie nog in de kinderschoenen, het was toen een voor de hand liggende gedachte om biomassa een behoorlijke rol toe te kennen. Intussen is men daar zeker in Europa al heel genuanceerd over.
Kwalijker wordt het als hij het heeft over duurzame energie bronnen zoals zon en wind, waarvan hij beweert dat die meer energie kosten dan dat ze opleveren. Dat is een hardnekkig verhaal wat wellicht in de beginperiode klopte maar inmiddels allang achterhaald is. Bovendien putten ze de aarde uit qua grondstoffen. Op dit moment zijn de meeste zonnepanelen recyclebaar!
Dat is dus een foute voorstelling van zaken, maar hij maakt het nog erger door te suggeren dat er massaal vals gespeeld wordt. Zoals het voorbeeld van een popconcert wat op zonne-energie zou draaien maar in werkelijkheid gewoon op dieselaggregaten draaide. Dat was dus echt fout. Maar om dan meteen door te gaan met de spiegelcentrale Ivanpah waar gefilmd wordt voor een paar kapotte spiegels is ook een verdraaiing van de feiten. En ja er is een kleine gasinstallatie aanwezig om de centrale te helpen bij de opstart, omdat deze centrale in tegenstelling tot de meeste Concentrated Solar Power centrales geen opslagsysteem heeft. De suggestie die gewekt wordt is dat hier vals gespeeld wordt en dat dergelijke centrales meer energie kosten dan ze opleveren. In feite hebben ze na drie tot zes maanden al de energie geleverd die nodig was voor de bouw. Dan wordt nog even dramatisch in beeld gebracht hoe het terrein bouwrijp gemaakt wordt en een machientje de paar planten die er in de woestijn groeien een kopje kleiner maakt. Waarmee ik niet wil zeggen dat het wankele ecosysteem van de woestijn niet belangrijk zou zijn. Je verwacht niet van een documentaire maker van dit formaat dat hij zo, laten we maar zeggen “slordig”, met de feiten omgaat.
Tenslotte komt hij tot de conclusie dat er maar één oplossing is, ons consumentenpatroon gigantisch naar beneden brengen, het liefst ook de bevolking(s-toename) en natuurlijk het kapitalisme want als die greep krijgt op de duurzame energie dan kunnen we het wel schudden (zie het deel over biomassa).
Het lijkt tocht wat eenvoudiger om in plaats van het consumentenpatroon met 90% te reduceren, om te zorgen dat we leven in een circulaire economie en zorgen dat 90% van de energieconsumptie duurzaam is.
Opbouwende kritiek is altijd welkom, misstanden aan de kaak stellen ook prima, maar dit verhaal breekt alleen maar af, met veel feitelijke onjuistheden, zonder een redelijk alternatief te bieden.
Sietse de Haan (Voorzitter Vereniging voor Zonnekrachtcentrales)
